Nang tumakbo ang namayapang Fernando Poe Jr., nangamba tayo na siya ay maaring manipulahen ng mga trapong nakapaligid sa kanya. Bayan ang bida ang islogan ni FPJ at ni Loren Legarda.
Sagot naman ng tatay ko: Anu yan pelikula? Anong alam niya sa Gobyerno.
Manggagawa ang tatay ko kaya nais niyang mas magaling sa pamamahala ang maupong pangulo noon. Nagtuturo ako sa UE noong 2004 at tuwing may martsa ang mga FPJ supporters eksakto naman na break ko sa campus kaya natatapat na kumakain ako banding university belt at nakikit ko ang mga masang nagmamartsa sa lansangan ng Espana patungong Plaza Miranda. Laksa-laksang taong bayan ang sumuporta kay FPJ at nangarap na hindi sila maiiwan sa gitna ng labanan. Pero naiwan silang lahat. Kaya napagod na din ang marami.
Alam na natin kung ano ang mga sumunod na pangyayari. Namatay si FPJ at nag ala mini People Power ang kalye ng Espana. Saksi ang kalyeng ito ilang hakbang patungo sa Palasyo malapit sa tulay ng Mendiolia.
Sa kuwentohan ng aking mga nakilala na nagtrabaho sa politico sa kung saan-saan, madalas nilang angal na ang kanilang mga boss ay adik sa press releases. Para bang mamamatay kapag hindi sila nainterview, nalathala sa dyaryo, lumabas sat v at kung saan saan pa. At gayundin ang mga empleyado sa pamahalaan na sa halip na maging instrumento rin ng pagbabago ay nagging mga tsimoy at alipin sa panahon ng mga pyudal na Panginoong May Lupa at mga casique sa panahon ng pananakop ng mga Kastila sa mga busabos na Indio.
Nais magbida ng mga politico sa lahat ng bagay kahit na minsan hindi naman talaga nila naiintindihan ang daing ng bayan. Nais nilang maging popular at humakot ng boto na parang artista upang laging sikat sa madla. Nagmimistulang diyos-diyusan ang tingen sa sarili. Ang resulta ay pagkawala ng katotohanan. Ang pagkawala ng boses ng walang kapangyarihan at mga taong halos hindi na naririnig sa lipunan.
Dito lalo naintindihan ang islogan ng namayapang FPJ. Kailangang ibalik sa tao ang lakas na nawala sa kanila sa maraming EDSAng nagdaan. Kailangan magbukang liwayway sa bayan nating halos hindi na dumarating ang umaga.
Sa bayan na naging bida ang mga Diyus Diyosan at ang tunay na naghihirap at nagpapawis na mga ordinaryong tao gaya ng mga OFW, manggagawang bukid, mangingisda, obrero, tsuper, guro at mga propesyunal na bawat singko sa kanilang bulsa ay pinag-hihirapan ay tagapalak-pak na lamang.
Dapat nang magwakas ang pamumuno at propaganda sa pamamagitan ng press releases. Kailangang itanghal muli natin ang bayan at taong bayan sa pedestal sa usaping pambayan. Hindi politico o kandidato sa pagkapangulo ang dapat pag-usapan kundi ang mga isyung pambayan.
Nakakapagod na din minsan ang makipaglaro lang. Bayan dapat ang bida!
